Północno-wschodnie Południowo-zachodnie Gwary środkowobiałoruskie Poleskie (gwary zachodniopoleskie) Linie Zasięg gwar białoruskich (1903, Karski) Wschodnia granica zasięgu rosyjskich gwar zachodnich (1967, Zachawara, Arłowa) Granica pomiędzy gwarami białoruskimi i ukraińskimi (1980, Biaŭzienka) Gminy w województwie podlaskim, w których wprowadzono lub można wprowadzić język

Język rosyjski podobnie jak polski należy do grupy języków słowiańskich. Jednak polski jest językiem zachodniosłowiańskim, natomiast rosyjski wschodniosłowiańskim. Potocznie uważa się, że są to języki do siebie bardzo podobne. W polsko-rosyjskim dialogu każdy z rozmówców na pewno wyłapie wiele znajomych słówek. „Po rosyjsku to zawsze się dogadasz” – takie i podobne stanowiska często opierają się na myśleniu, że zbliżone do siebie brzmienie niektórych wyrazów świadczy o podobieństwie wystarczającym do prostej komunikacji międzyludzkiej. Jednak, jak zawsze, nie wszystko jest takie w końcu musi być ten akcent? Polski język posiada bardzo sztywnie określone reguły dotyczące akcentowania. Akcentuje się przedostatnia sylaba i tyle. Ale akcentem w języku rosyjskim rządzą inne reguły, a dokładniej, ich brak. Nie istnieją ogólne reguły akcentowania, natomiast, żeby być pewnym poprawnie postawionego akcentu, każde słowo trzeba sprawdzać w słowniku. Często nawet rodowici Rosjanie spierają się, na pierwszej czy na ostatniej sylabie musi być akcent w słowach „квартал” (kwartał) czy „звонит” (dzwoni). Jednak w wielu przypadkach umiejscowienie akcentu wpływa na znaczenie słowa, na przykład „уже” [uże] z akcentem na „u” oznacza „bardziej wąski”, a z akcentem na „e” – „już”. „Стоящий” [stojasij] z akcentem na pierwszej sylabie – to „wartościowy”, z akcentem na drugiej – „stojący”.To ciągłe „akanie” Charakterystyczną cechą języka rosyjskiego jest tzw. „akanie”, czyli wymawianie litery „o” jako „a”. Dzieje się tak jednak nie w każdym przypadku, ponieważ czasem można dosłyszeć pełnowartościowe „o”. Może to stwarzać pewne problemy przy czytaniu oraz przy pisaniu ze słuchu. Jednak w odróżnieniu od wolnego od reguł akcentu ten problem przestaje być problemem, jeśli poznać podstawową zasadę: „o” czyta się jako „o” kiedy jest akcentowane w słowie. Natomiast pozostałe, nieakcentowane „o” są wymawiane jako „a”. Średnio pocieszająca reguła, bo aby poprawnie przeczytać „o” czy „a” trzeba wiedzieć, gdzie jest akcent, który (patrz poprzedni akapit) może być na dowolnym miejscu. Tak na przykład słowo „молоко” (mleko) z akcentem na trzeciej sylabie czyta się jako „malako”, a „собака” (pies) z akcentem na drugiej – jako „sabaka”.Podobieństwa w gramatyce… W języku polskim istnieje siedem przypadków. W języku rosyjskim jest ich sześć, są one identyczne do polskich z wyjątkiem wołacza. Bliskość tych języków podkreśla ten fakt, iż pozostałości po wołaczu są obecne w języku rosyjskim, np. Боже! [Boże!] od Bóg. Podobne reguły deklinacji przyczyniają się do tego, iż łatwiej jest nauczyć się poprawnie odmieniać rzeczowniki w języku rosyjskim. Jeśli zauważyć, że na przykład „ze mną” tłumaczy się jako „со мной”, a „wiosną” – jako „весной”czyli „-ą” zamienia się na „-ой” to odmiana kolejnych słów przez dany przypadek nie wydaje się zbyt trudna. Żeby nauka nie wydawała się zbyt łatwą, warto pamiętać o tym, że niektóre słowa mają inny rodzaj w języku rosyjskim, nawet jeśli brzmią bardzo podobnie. Dla przykładu, „problem” męskiego rodzaju po rosyjsku brzmi jako „проблема” [problema] rodzaju żeńskiego.…oraz „fałszywi przyjaciele” w tłumaczeniach Duże podobieństwo tych języków może stworzyć duże problemy z porozumieniem, niż gdyby uczyło się całkiem innego języka. Takie sytuacje mogą zaistnieć przy wykorzystaniu słów brzmiących identycznie, lecz mających całkiem inne znaczenie. Wtedy polskie słowo „krawat” okazuje się „łóżkiem” (кровать — [krawat’]), „stół” zamienia się na „krzesło” (стул — [stul]), a polskie „krzesło” brzmi podobnie do wyrazu oznaczającego „fotel” po rosyjsku (кресло — [kreslo]). Podobieństwo polskiego i rosyjskiego języka może być postrzegane jako spore ułatwienie nauki tego drugiego. Natomiast spostrzeżenie różnic i włożenie większego wysiłku do tych trudniejszych zagadnień językowych spowoduje z pewnością ciekawą i pełną odkryć pracę nad osiągnięciem coraz to lepszych wyników. Wnikliwe spojrzenie na reguły rządzące innym, lecz na tyle podobnym językiem, przyczyni się niewątpliwie do głębszego zrozumienia języka ojczystego, jego historii oraz kierunków rozwoju. Więcej: tłumaczenia języka rosyjskiego

ukraińskiego. Natomiast język gramot XIV i XV wieku, zabytków o charakterze kancelaryjnym i prywatno-prawnym, które ze względu na zawężony krąg ich od-biorców oraz ubogi schematyczny język trudno uznać za zabytki literackie jest już zupełnie inny niż język gramot staroruskich (XII–XIII wiek), gdyż zawiera

Przede wszystkim, Ukraina charakteryzuje się kulturą staroruską, która intensywnie rozwijała się na przełomie XI i XVI wieku, ale przejawy tej kultury do dziś są bardzo wyraźne w Ukrainie. Stąd te swoiste podobieństwa Ukrainy i Rosji. Kultura staroruska szczególnie dotyczy literatury i tradycji, a także religii... Język ukraiński… (derusyfikacja) To alfabet wywodzący się z cyrylicy, stanowiący odmianę grażdanki. Początkowo do zapisu języka ruskiego, który był protoplastą późniejszego języka ukraińskiego, używano cyrylicy w wersji cerkiewnosłowiańskiej. Działania na rzecz wypracowania ukraińskiego języka literackiego, przyczyniły się do powstania pierwszego alfabetu ukraińskiego. Było to konieczne, gdyż nowoczesny język ukraiński oparto na języku ludowym. Ale tak naprawdę, dopiero u schyłku ZSRR, w roku 1990, dokonano pierwszych zmian w kierunku derusyfikacji. Religijna zależność/niezależność Ukrainy Jeśli chodzi o religię, to jest to dość skomplikowana sprawa, bo w Ukrainie od lat 90. XX wieku funkcjonują trzy Kościoły prawosławne: Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego, będący częścią Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego został on utworzony w 1992 roku, właśnie w celu uniezależnienia się od Moskwy, Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny – istnieje on do 15 grudnia i wywodzi się z prawosławnej diaspory ukraińskiej w Stanach Zjednoczonych oraz w Europie Zachodniej. A członkami tego Kościoła są głównie mieszkańcy na zachodzie współczesnej Ukrainy. Miejscem kultu Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w Polsce jest na Podlasiu Góra Grabarka (nazywana górą krzyży) wraz z żeńskim monastyrem Świętych Marty i Marii. Co roku przybywają tam pielgrzymi w dniach 18-19 sierpnia (to jest Święto Przemienienia Pańskiego). Pielgrzymi pozostawiają na górze krzyże wotywne z intencjami, stąd ta imponująca liczba krzyży na Górze Grabarce. Tradycyjne ukraińskie potrawy Ukraina oprócz tego, że w świecie słynie z trunków wysokoprocentowych, czyli wódki i zacnej śliwowicy. To także propaguje kwas chlebowy, mianowicie bezalkoholowy napój gazowany ze sfermentowanego chleba. Tradycyjną potrawą ukraińską są pierogi ruskie, pielmieni (pierożki z luźnym farszem mięsnym) i pierogi drożdżowe z kaszą gryczaną na maśle, to bardziej bułeczki z kaszą, ale Ukraińcy mówią na nie pierogi. Powszechny w Ukrainie jest także smalec ze słoniny wieprzowej oraz barszcz ukraiński ze śmietaną, który ma niewiele wspólnego z polskim barszczem z uszkami oraz zupa kapuśniak z chlebem. Ukraińcy również mają niebywale pyszne cukierki, których rodzajów nie sposób zliczyć. Ukraińska kinematografia Kinematografia ukraińska jest najstarsza w Europie wschodniej, ponieważ rozwija się od 1896 roku. A reprezentuje ją chociażby cykl kronik filmowych Alfreda Fedeckiego – Polaka mieszkającego w Charkowie. W Ukrainie powstała Kijowska Wytwórnia Filmowa w Odessie i Jałcie w 1928 roku. Najsłynniejsze, ukraińskie dzieła filmowe, to: „Pancernik Potiomkin”, czyli filmowa wizytówka Odessy. Radziecki, niemy film wojenny z 1926 roku w reżyserii Siergieja Eisensteina. Jeśli chodzi o polskie kino, to warto nadmienić, że najsłynniejszym filmem o dziejach polsko-ukraińskich jest „Ogniem i mieczem” z 1999 roku w reżyserii Jerzego Hoffmana, gdzie w rolę Bohdana Chmielnickiego wcielił się ukraiński polityk Bohdan Stupka. Pierwszym ukraińskim filmem nominowanym do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego był „Mamaj” z 2003 roku w reżyserii Olesia Sanina. Polsko-brytyjsko-ukraińska produkcja 2019 roku, to „Obywatel Jones” w reżyserii Agnieszki Holland, który miał swoją premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowy w Berlinie i otrzymał Złote Lwy, czyli główną nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku. Czytaj też: To ważne, aby zwalczać wojnę i potępiać wszelką agresję, także za pomocą języka. W ostatnich dniach często mówi się o wspieraniu Ukrainy. Ale niewielu z nas wie, że możemy...

Od kilku lat można zaobserwować wzrost zainteresowania nauką języka rosyjskiego. Dlaczego tak się dzieje, że język rosyjski, dawniej nielubiany teraz powraca do łask? Dlaczego warto uczyć się tego języka? Jest co najmniej kilka powodów. 1. Rosja jest największym krajem na świecie a językiem rosyjskim posługuje się prawie 300

W poprzedniej części mojego artykułu starałam się nieco wyjaśnić skomplikowane relacje, zachodzące pomiędzy językiem ukraińskim i rosyjskim na Ukrainie. Dziś przejdziemy do zagadnień praktycznych: którego języka łatwiej jest się nauczyć Polakowi, a który bardziej przyda w czasie podróży? Czy osoba ucząca się tylko rosyjskiego może czuć się komfortowo we Lwowie oraz czy znajomość języka ukraińskiego wystarczy, by porozumieć się z mieszkańcami Ukrainy Wschodniej? 4. Polakowi łatwiej jest się nauczyć języka ukraińskiego niż rosyjskiego – częściowo prawda. Ponieważ ukraiński jest bliżej spokrewniony z polskim, niż rosyjski, Polak może rozpocząć naukę tego pierwszego, mając bonus w postaci całkiem niezłej biernej znajomości. Kilka miesięcy temu spotkałam dziewczynę ze Wschodu Ukrainy, która oczywiście na co dzień mówiła po rosyjsku, ale z nowo poznanym polskim chłopakiem rozmawiała po ukraińsku, bo wtedy on o wiele lepiej ją rozumiał. Ale uwzględniając stopień powszechności obu języków i ilość dostępnych materiałów do jego nauki, łatwiej jest jednak rozpocząć od rosyjskiego. Sprawdza się tutaj zasada, iż nauka języka, bardzo „popularnego” w pewnym regionie świata, może otworzyć nam drzwi do kolejnych, mniej znanych języków z owego regionu. I tu dochodzimy do kolejnego zagadnienia… 5. Rosyjski jest użyteczniejszy od ukraińskiego – prawda. Po rosyjsku powinniśmy być w stanie się porozumieć we wszystkich krajach byłego ZSRR, w których znajomość angielskiego za bardzo nam nie pomoże, zwłaszcza po opuszczeniu większych miast. Ale nawet pozostając na samej tylko Ukrainie, w wielu regionach, bez znajomości rosyjskiego, możemy mieć problemy ze zrozumieniem mieszkańców. Faktem pozostaje również to, że rosyjski jest językiem bardziej uniwersalnym, co oczywiście spowodowane jest jego dominującą pozycją w czasach radzieckich. Nawet studiując politologię we Lwowie, czyli w najbardziej „antyrosyjskim” mieście współczesnej Ukrainy, wiele podręczników i źródeł czytałam w języku rosyjskim, bo po prostu nie zostały jeszcze przetłumaczone na język ukraiński. Problem ten jest jeszcze poważniejszy, jeżeli chodzi o nauki ścisłe i techniczne. Widać w tej kwestii pewien postęp i ukraiński stopniowo staje się językiem używanym (lub co najmniej możliwym do użycia) we wszystkich sferach życia, w przeciwieństwie do białoruskiego, który niestety nadal nie wykształcił swojego zasobu słownictwa naukowego i technicznego. Co nie zmienia faktu, iż znajomość rosyjskiego daje nam dostęp do większej liczby prac naukowych, w tym również tych dotyczących językoznawstwa. Wcale nie oznacza to jednak, iż nie warto się uczyć ukraińskiego. Ukraińcy (nawet ci, którzy sami mają problemy z poprawnym wysławianiem się po ukraińsku) bardzo pozytywnie reagują na obcokrajowców podejmujących jakiekolwiek próby nauczenia się ich języka. Osobiście uważam również, że warto uczyć się – i w ten sposób wspierać – języki, niecieszące się ogromną popularnością. Tak naprawdę wyłącznie z tego powodu nauczyłam się języka białoruskiego. Ale jeżeli decydujemy się na naukę języka ukraińskiego z pominięciem rosyjskiego, to musimy zdawać sobie sprawę z tego, z jakich pobudek to robimy, jak również z tego, że nie wszędzie na Ukrainie będziemy się w stanie dogadać z miejscowymi, przez co nasza wiedza o kraju, jego kulturze i mieszkańcach zawsze będzie w pewien sposób niepełna. 6. Kwestie językowe są powodem wojny na Ukrainie, więc lepiej nie mówić po rosyjsku we Lwowie, ani po ukraińsku w Charkowie, bo może to się źle skończyć – fałsz. Nie zagłębiając się za bardzo w niuanse ukraińskiej polityki, język tak naprawdę nigdy nie był problemem sam w sobie – problemem było tylko używanie języka jako „tematu zastępczego” przez ukraińskich polityków oraz pielęgnowanie szkodliwych stereotypów. Na przykład, bardzo popularny we wschodnich regionach Ukrainy stereotyp głosi, iż mówienie po rosyjsku we Lwowie to taki oryginalny sposób na popełnienie samobójstwa. W rzeczywistości we Lwowie mieszka kilka procent etnicznych Rosjan, nadal mówiących po rosyjsku, bardzo dużo jest również rosyjskojęzycznych turystów. O ile nie mówisz po rosyjsku z idealnym moskiewskim akcentem i nie zapuszczasz się w środku nocy do specyficznych dzielnic daleko od centrum, nic złego Cię nie spotka, jeśli będziesz próbował praktykować swój rosyjski we Lwowie. Nie zmienia to faktu, że wiele osób jest bardzo niechętnie nastawionych do wszystkiego, co rosyjskie, ale raczej nigdy nie okazują tego turystom. Polski jest we Lwowie powszechnie rozumiany i o wiele milej widziany, ale domyślam się, że jadąc za granicę wolisz skorzystać z możliwości poćwiczenia języka obcego.. Na Wschodzie Ukrainy ludzie są ogólnie bardzo tolerancyjni i raczej nie przejawiają żadnych emocji, związanych z językiem, o ile nie starasz się im wmówić, że powinni rozmawiać wyłącznie po ukraińsku. Można bez obaw używać języka ukraińskiego we wschodnich regionach Ukrainy, ale nie ma gwarancji, że ludzie (zwłaszcza ze starszego pokolenia) będą odpowiadać również po ukraińsku. Rzecz w tym, iż dla Ukraińca „oczywistą oczywistością” jest to, że skoro mówisz po ukraińsku, to na pewno znasz też rosyjski. Więc jeśli łatwiej jest mu mówić po rosyjsku, to nie widzi powodu, dla którego miałby odpowiedzieć Ci po ukraińsku. Obecnie mieszkam w Mariupolu (obwód doniecki) i całkiem często zdarza mi się mówić po ukraińsku w miejscach publicznych – ani razu nie spotkałam się z żadną negatywną reakcją, ale 90% odpowiedzi jest w języku rosyjskim. Podkreślam, że to co piszę dotyczy terenów kontrolowanych przez rząd ukraiński. Nieco inaczej może to wyglądać w nieuznawanych „republikach ludowych”, gdzie od dwóch lat ludzi systematycznie zastrasza się „faszystowską kijowską juntą”, gotową do uśmiercenia każdego, kto mówi po rosyjsku. Latem 2014 roku zdarzyło mi się rozmawiać po ukraińsku w „Donieckiej Republice Ludowej” i wyszłam z tego bez szwanku, ale na razie ogólnie odradzałabym wycieczki w te tereny, dopóki sytuacja chociaż trochę się nie ustabilizuje. Natomiast podróżowanie do pozostałych regionów Ukrainy (w tym nawet do części Donbasu kontrolowanej przez władze ukraińskie) uważam za całkowicie bezpieczne, niezależnie od używanego języka, i jak najbardziej do tego zachęcam! Zobacz również: Sytuacja językowa na Ukrainie – mity i rzeczywistość (część 1/2) Czy i kiedy opłaca się uczyć ukraińskiego? Język rosyjski na Ukrainie Lwowiaki nie mówią, ino bałakają – czyli o języku polskim na Ukrainie Szwedzi na Ukrainie? Od osiemnastego wieku?! Przewodnik po różnych rodzajach cyrylicy – języki słowiańskie

Nie bez znaczenia jest też fakt, że nasze kraje ze sobą sąsiadują, a ich historia nieraz mocno się ze sobą splatała. Istotne jest też to, że od lat w Polsce mieszka sporo osób pochodzenia ukraińskiego. Spis treści: Nazwiska ukraińskie – cechy charakterystyczne; Nazwiska ukraińskie – pochodzenie; Najpopularniejsze nazwiska

^{Najlepsza odpowiedź Hekéfıl odpowiedział(a) o 08:23: Przede wszystkim słownictwo. Język ukraiński więcej wspólnych słów ma z polskim, a nawet ze słowackim, aniżeli z rosyjskim. Drugą sprawą jest wymowa - dla kogoś, kto się tym nie interesuje pewnie te języki brzmią podobnie, głównie za sprawą tak samo wymawianych miękkich głosek i twardego "ł", tzw. kresowego. W rzeczywistości ukraiński system fonetyczny mocno ucieka w stronę polskiego. Bardzo charakterystyczną cechą ukraińskiej fonetyki jest też brak ubezdźwięczniania głosek, co dla Polaków i Rosjan jest trudne do wymówienia w wielu słowach. Oprócz tego różni się też nieco alfabet. No, ogółem są to totalnie różne języki, a to, że są prawie tym samym, to jedna z największych bzdur językowych, jakie można usłyszeć. Odpowiedzi habaziba odpowiedział(a) o 08:00 Wiem tylko, że wymową, ortografią słownictwem i gramatyką. Niektórzy Ukraińcy ponoć jak mówią po rosyjsku, to robią typowe dla Ukraińców błędy Ortografią, gramatyką, słownictwem, mową i tym, że to są dwa różne języki. Kamil U. odpowiedział(a) o 11:15 Inny akcent i więcej słów wziętych z polskiego. Troszke inny alfabet. Rosyjski jest bardziej "twardy" niż ukraiński blocked odpowiedział(a) o 00:24 Ortografią, gramatyką, słownictwem, alfabetem (ukraińska cyrylica jest inna od tej rosyjskiej), wymową, akcentem, pochodzeniem - ukraiński pochodzi od ruskiego, a rosyjski od włodzimiersko-suzdalskiego. Uważasz, że ktoś się myli? lub}

Co ciekawe takie zdanie mają najczęściej „poligloci” nieznający żadnego z tych języków. Czy podobieństwa w obu językach są faktycznie tak duże? Postanowiliśmy więc w tym artykule rozwiać wszelkie wątpliwości na ten temat, posiłkując się wiedzą biura tłumaczeń Rogowska J. Język ukraiński, rosyjski z Wrocławia.

Jak czytać litery ukraińskiego alfabetu? Jak wyglądają ukraińskie litery pisane? Choć ukraińska cyrylica może sprawiać kłopot osobom, które w szkole nie uczyły się języka rosyjskiego – sam język ukraiński ma wiele wspólnego z językiem polskim. Podobnie jak w języku polskim, alfabet ukraiński zaczyna się od litery A – która, zarówno pisana jak i drukowana, wygląda zupełnie tak samo jak pierwsza litera polskiego alfabetu. Sprawdź, jak się pisze i wymawia kolejne litery ukraińskiego alfabetu. Alfabet ukraiński – od „a” do… „ja” Alfabet ukraiński składa się z 33 liter. W tłumaczeniu na polski to kolejno: A, a – wymawia się i pisze tak jak w języku polskim Б, б – wymawia się jak [b] B, в – wymawia się jak [w] Г, г – wymawia się jak [h] Ґ, ґ – wymawia się jak [g] Д, д – wymawia się jak [d] E, е – wymawia się jak [e] Є, є – wymawia się jak [je] Ж, ж – wymawia się jak [ż] З, з – wymawia się jak [z] И, и – wymawia się jak [y] I, і – wymawia się jak [i] Ї, ї – wymawia się jak [ji] Й, й – wymawia się jak [j] K, к – wymawia się jak [k] Л, л – wymawia się jak [l] tzw. aktorskie, czyli coś pomiędzy [l] i [ł] M, м – wymawia się jak [m] H, н – wymawia się jak [n] O, о – wymawia się jak [o] П, п – wymawia się jak [p] P, р – wymawia się jak [r] C, с – wymawia się jak [s] T, т – wymawia się jak [t] У, у – wymawia się jak [u] Ф, ф – wymawia się jak [f] Х, х – wymawia się jak [ch] Ц, ц – wymawia się jak [c] Ч, ч – wymawia się jak [cz] Ш, ш – wymawia się jak [sz] Щ, щ – wymawia się jak [szcz] Ь – nie wymawia się jako osobnej głoski, to znak zmiękczający Ю, ю – wymawia się jak [ju] Я, я – wymawia się jak [ja] Ukraińskie litery jak polskie Litery ukraińskie, które pisze się i czyta jak polskie to: A, a M, м O, o T, t E, e K, k I, i Już na podstawie tych literek można napisać chociażby takie wyrazy jak: kit [wym. kit] – kot, мaмa [wym. mama] – mama, taм [wym. tam] – tam Ukraińskie litery, które pisze się jak polskie, ale wymawia zupełnie inaczej to: P, р – wymawia się jak [r] C, c – wymawia się jak [s] B, в – wymawia się jak [w] X, x – wymawia się jak [x] Pisana ukraińska litera Дд wygląda jak polskie pisane G g [d] Pozostałe litery to takie, które różnią się od polskich. Swym kształtem i wymową wiele z nich przypomina te w języku rosyjskim. Wielu mieszkańców Ukrainy doskonale włada językiem rosyjskim (mimo trwającej wojny właśnie w tym języku bardzo często porozumiewają się ukraińscy uchodźcy z Polakami znającymi rosyjski). Wielu Ukraińców porozumiewa się także po angielsku. Jednocześnie – kiedy poprosimy, by wypowiadali słowa lub zdania w swoim języku wolniej – wzajemne porozumienie Ukraińców i Polaków jest prostsze niż mogłoby się wydawać. Jak wypowiadać litery ukraińskie w wyrazach? Litery ukraińskie pisane Kiedy przyjrzymy się pisanym literom ukraińskim zauważymy, że część z nich wygląda identycznie jak pisane litery polskie (np. a, k, o). Pisownia pozostałych liter będzie prostsza dla tych, którzy uczyli się języka rosyjskiego. Osoby, które miały w szkole język rosyjski mogą wręcz uznać, że cyrylica ukraińska jest prostsza od rosyjskiej. Zobacz także: Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Pomoc dla Ukraińców – ważne telefony, zbiórki, jak pomóc? Hymn Ukrainy – tekst. Zapis oryginalny, fonetyczny, tłumaczenie i melodia

Ιц нደ
Ο ςոշуλεпсо
- Ըψኽգኺኗу ኹ ехαዊеኙ
- Аш эπоմ γец

Raz: Język jest systemem komunikacji opierającym się na kodach słownych lub niewerbalnych, które wykorzystuje się do przekazywania informacji. Z kolei komunikacja to sposób wymiany tych wiadomości między nadawcą i odbiorcą. Dwa: Język to narzędzie komunikacji, a komunikacja to procesem służący przekazywaniu wiadomości od Zastanawiasz się nad pochodzeniem ukraińskiego? Od kiedy możemy o nim mówić,jako samodzielnym języku? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć w tym artykule. Język to jeden z elementów tożsamości narodowej, dlatego też historia poszczególnych języków często pozostawała pod dużym wpływem polityki poszczególnych państw. Jednak z całą pewnością możemy stwierdzić, że język ukraiński pochodzi z rodziny języków słowiańskich, dokładniej języków wschodniosłowiańskich. Według wikipedii językiem tym posługuje się ok. 37 mln ludzi, głównie na Ukrainie. Innymi miejscami gdzie język ukraiński jest często spotykany są Stany Zjednoczone, Rosja, Polska, Kanada, Mołdawia, czy Białoruś. Dane te aktualnie ulegają zmianie, ze względu na spory ruch migracyjny Ukraińców, do Polski o czym pisaliśmy w tym artykule. Alfabet Język ukraińskiego narodu wyróżnia inna składnia cyrylicy, pochodząca od grażdanki, typu zapisu alfabetu cyrylicznego. Stało się tak dlatego, że typowa grażdanka, używana głównie przez Rosjan, nie umożliwiała wymowy wszystkich głosek specyficznych dla języka ukraińskiego. Patrząc wgłąb historii, możemy mówić o zapisie języka ruskiego, do którego stosowana była cyrylica używana do wymowy języka starocerkiewnosłowiańskiego. Na przełomie wieków język i jego pisownia znacznie ewoluowała. Dzisiejszy kształ alfabetu ukraińskiego, nadany został po rozpadzie republik radzieckich i ostatecznego uniezależnienia się Ukrainy od Rosji. Do dziś wśród językoznawców pozostaje wiele punktów spornych, odnoszących się do poszczególnych elementów alfabetu ukraińskiego. Bardzo często są one związane z rusyfikacją języka, która nastąpiła w epoce stalinowskiej i czasach Związku Radzieckiego. Są nimi np. pisownia ґ, ф, m, є. Problematyczny jest również zapis u na początku wyrazu. Różnice w języku ukraińskim i rosyjskim W odróżnieniu od języka rosyjskiego, język ukraiński nie posiada takich liter, jak Ёё, Ъъ, Ыы, Ээ. Są to litery, które dla języka ukraińskiego są nie są potrzebne do wymowy jakichkolwiek głosek. Z drugiej strony ukraińska cyrylica została wzbogacona o litery Ґґ, Єє, Іі, Її, których próżno szukać w języku rosyjskim. Ciekawe statystyki podaje portal internetowy pisząc, że Zasoby leksykalne języka rosyjskiego i ukraińskiego pokrywają się tylko w 62%. Te i inne dane porównawcze języków słowiańskich podane na stronie wyżej wspomnianego portalu, pozwalają sądzić, że język rosyjski, jest mniej spokrewniowny z językiem ukraińskim niż np. polski, czy białoruski, a nawet czeski, bułgarski, czy chorwacki. Regionalizmy języka ukraińskiego Dzieje Ukrainy były bardzo burzliwe, przez co wiele czynników wpłyneło na kształt języka. Dlatego też, w dzisiejszej Ukrainie możemy również zauważyć zjawisko regionalizmów językowych. Znakomitą mapę dialektów językowych na terenie dzisiejszej Ukrainy przedstawia Jacek Cieślewicz na stronie Dziedzictwa narodowego Rzeczypospolitej. I tak też, na terenach Ukrainy możemy wyróżnić takie gwary językowe jak nadsańskie, naddniestrzańskie, wołyńsko-chełmskie. Przyczytaj więcej o języku ukraińskim i Ukrainie, klikając tutaj.

Oto kilka istotnych informacji, które pomogą Ci zrozumieć czym jest język programowania: Język programowania umożliwia komunikację między człowiekiem a komputerem. Istnieje wiele różnych języków programowania, takich jak Java, Python, C++ i wiele innych. Każdy z nich ma swoje własne zasady i składnię. Język programowania

Stulecia rozlewu krwi, dominacja obcych sił i wewnętrzne podziały doprowadziły do tego, że Ukraina znalazła się w niepewnej sytuacji między Wschodem a Zachodem. Rosyjska inwazja na Ukrainę od kilku dni dominuje w wiadomościach. Dlatego patrzymy wstecz, żeby zrozumieć długą historię sporu między sąsiednimi krajami. Trudna historia Ukrainy. Dlaczego kraj jest w tak niekorzystnej pozycji? Dziedzictwo obu państw liczy ponad tysiąc lat i sięga czasów, kiedy Kijów, obecna stolica Ukrainy, był centrum pierwszego słowiańskiego państwa, Rusi Kijowskiej, kolebki zarówno Ukrainy, jak i Rosji. W 988 r. Włodzimierz I Wielki został ochrzczony w mieście Chersonez Taurydzki na Krymie, przyjmując prawosławie. Według niedawnego oświadczenia Władimira Putina od tego momentu „Rosjanie i Ukraińcy to jeden naród, jedna całość”. Mimo to przez ostatnie 10 wieków Ukraina była wiele razy dzielona przez konkurujące ze sobą mocarstwa. W XIII wieku wojownicy mongolscy ze wschodu podbili Ruś Kijowską, z kolei w XVI wieku z zachodu najechały ją wojska polskie i litewskie. W XVII wieku na skutek wojny między Rzecząpospolitą Obojga Narodów a caratem Rosji ziemie położone na wschód od Dniepru trafiły pod kontrolę cesarstwa rosyjskiego. Wówczas Wchód uznano za „lewobrzeżną” Ukrainę, a ziemie na zachód od Dniepru, czyli „Prawego Brzegu”, były rządzone przez Polskę. Ponad sto lat później, w 1793 roku, prawobrzeżna (zachodnia) Ukraina została zaanektowana przez Imperium Rosyjskie. Następnie w ramach polityki rusyfikacji zakazano używania i studiowania języka ukraińskiego, a mieszkańcy byli zmuszani do przejścia na prawosławie. W XX wieku Ukraina doznała jednych z największych traum w swojej historii. Po rewolucji komunistycznej w 1917 r. była jednym z wielu państw toczących brutalną wojnę domową. W 1922 r. została w pełni wchłonięta przez Związek Radziecki. Niedługo później głód doprowadził do śmierci milionów Ukraińców. Następnie Stalin sprowadził dużą liczbę Rosjan i obywateli innych krajów sowieckich – wielu z nich nie znało języka ukraińskiego i miało niewiele związków z regionem – aby pomóc w ponownym zaludnieniu tego terytorium. Te wydarzenia historyczne doprowadziły do trwałych linii podziału. Ze względu na to, że wschodnia Ukraina znalazła się pod rosyjskim panowaniem znacznie wcześniej niż zachodnia, jej mieszkańcy mają silniejsze więzi z Rosją i chętniej popierają rosyjskich przywódców. Dla kontrastu, zachodnia część Ukrainy przez wieki była pod panowaniem europejskich mocarstw, takich jak Polska i Cesarstwo Austro-Węgier. Dlatego też Ukraińcy na zachodzie mają tendencję do popierania polityków skłaniających się ku Zachodowi. Przejawia się to również w tym, że mieszkańcy wschodu w większości znają język rosyjski i wyznają prawosławie, podczas gdy na zachodnie dominuje język ukraiński i katolicyzm. Podziały w Ukrainie trwają od lat Po upadku Związku Radzieckiego w 1991 r. Ukraina stała się niepodległym państwem. Zjednoczenie kraju okazało się jednak trudnym zadaniem. Steven Pifer, były ambasador USA w Ukrainie, mówi, że „poczucie ukraińskiego nacjonalizmu nie jest tak głębokie na wschodzie, jak na zachodzie”. Transformacja ustroju na demokratyczny i pojawienie się kapitalizmu było bolesne i chaotyczne, a wielu Ukraińców, zwłaszcza na wschodzie, tęskniło za względną stabilnością minionych czasów. „Największy podział występuje między tymi, którzy bardziej życzliwie patrzą na rosyjskie rządy imperialne i sowieckie, a tymi, którzy postrzegają je jako tragedię”, mówi Adrian Karatnycky, ekspert ds. Ukrainy i były członek Rady Atlantyckiej Stanów Zjednoczonych. Te różnice widać było podczas Pomarańczowej Rewolucji w 2004 r., kiedy tysiące Ukraińców manifestowało na rzecz większej integracji z Europą. – Podział jest zauważalny także na mapie ekologicznej. Południowa i wschodnia część Ukrainy jest porośnięta stepami, dominuje żyzna gleba uprawna. Z kolei północ i zachód są bardziej zalesione – mówi Serhii Plokhii, profesor historii na Harvardzie i dyrektor Ukraińskiego Instytutu Badawczego. Jak dodaje, mapa przedstawiająca rozgraniczenie między stepem a lasem, jest „uderzająco podobna” do politycznych map, na których widać preferencje wyborców w ukraińskich wyborach prezydenckich w 2004 i 2010 roku. Ukraina obecnie Anektowanie Krymu przez Rosję w 2014 r., a następnie powstania separatystów w regionie Donbasu doprowadziły do proklamowania wspieranych przez Rosjan republik ludowych Ługańska i Doniecka. Dziś rosyjskie wojska ponownie gromadzą się na granicach Ukrainy, które odzwierciedlają burzliwą historię kraju ( tekst został opublikowany w oryginale 18 lutego 2022 r. - przyp. red.). Opracowanie: Mateusz Łysiak Źródło: National Geographic Rzuć wszystko i rusz na wyprawę życia! Który kierunek powinieneś wybrać? [QUIZ] Pytania 1 | 7 Zacznijmy od podstaw. Ulubiona pora roku?

Nie pogrążysz się tym, przyrzekam ja Tobie, lecz po brzegi załadujesz swój umysł wiedzą. Będzie to wiedza i przydatna, i ciekawa. Погружение в язык – oto metoda, którą wykorzystamy. Po polsku zwie się ona „całkowite zanurzenie” i na pewno, jeśli śledziłeś nasz portal, już wiesz, na czym polega. Jeśli nie

Język ukraiński czy rosyjski – jakie są różnice? Ciekawostką na pewno jest fakt, że zasoby leksykalne języka ukraińskiego i języka rosyjskiego pokrywają się w aż 62 procentach. Dlatego słysząc oba języki można odnieść wrażenie, że nie tak bardzo się od siebie różnią. Jednak słówka w języku ukraińskim mają staroruską bazę językową, a w języku rosyjskim większość słówek pochodzi od ugrofińskiego i tureckiego. Już w XVI wieku widać było różnice między tymi dwoma językami. A jeszcze ciekawsze jest, że teksty w języku staroukraińskim dla Ukraińca są nawet teraz zrozumiałe, podczas gdy teksty w starym rosyjskim, np. z czasów Iwana Groźnego, już dla Rosjan są prawie nie do zrozumienia. Tak właśnie objawia się przemiana językowa, zachodząca wolniej w języku ukraińskim niż w języku rosyjskim. Jednak dopiero od XVIII wieku zaczął się kształtować tzw. literacki język ukraiński, który stopniowo przestawał wyglądać jak język rosyjski i bardziej zaczął przypominać język oparty na dialektach regionalnych czy zapożyczeniach od języków wschodnioeuropejskich. Kijów, Ukraina Podstawy języka ukraińskiego Język ukraiński podstawy ma całkiem proste, ale warto wiedzieć, że dzieli się na trzy zespoły dialektów: gwary północne, gwary południowo-wschodnie i gwary południowo-zachodnie. Do ostatniego zespołu dialektów zalicza się gwarę łemkowską, która używana jest w Polsce, a sami Łemkowie uznani są oficjalnie za mniejszość etniczną. Gramatyka języka ukraińskiego nie jest szczególnie trudna, choć wyróżnia się tu na przykład cztery czasy jak: teraźniejszy, przeszły, przyszły prosty i przyszły złożony. Co prawda istnieje tu jeszcze czas zaprzeszły, ale tak jak w języku polskim jest on uznawany za archaizm i nie jest używany. Każdy czasownik wyrażany może być w dwóch aspektach: dokonanym i niedokonanym. Co także przypomina gramatykę języka polskiego. Czymś co nie przypomina języka polskiego jest natomiast alfabet ukraiński zapisany w cyrylicy. U schyłku ZSRR zaczęto wprowadzać zmiany w alfabecie ukraińskim mające na celu derusyfikację, ale ostatecznie w roku 2001, kiedy miano dokonać reformy, prace wstrzymano. Język ukraiński - podstawowe zwroty i słówka Podstawowe zwroty w języku ukraińskim to [wymowa w nawiasie]: Tak – так [tak], Nie – НЕ [NE], Dzień dobry – Добрий Ранок [Dobryy Ranok], Do widzenia – до побачення [do pobachennya] czy Dobry wieczór – добрий вечір [dobryy vechir] oraz Dobranoc – добраніч [dobranich]. Przydatne będą też podstawowe zwroty grzecznościowe: Proszę – будь ласка [budʹ laska], Dziękuję – Дякую [Dyakuyu], Przepraszam – вибачте [vybachte]. Na pewno przydadzą się frazy: Słabo mówię po ukraińsku – Я Ледь Говорити українською мовою [YA Ledʹ Hovoryty ukrayinsʹkoyu movoyu], Nie rozumiem – Я не розумію [YA ne rozumiyu], Nie wiem – Я не знаю [YA ne znayu], Jestem z Polski – Я з польського [YA z polʹsʹkoho]. Słówka określające środki transportu: autobus – автобус [avtobus], pociąg – поїзд [poyizd], tramwaj – трамвай [tramvay], samochód – автомобіль [avtomobilʹ], czy taksówka – таксі [taksi]. Wymowa podstawowych zwrotów czy słówek nie jest skomplikowana, a niektóre z nich przypominają wręcz polskie. Dlatego gdy jesteśmy na wakacjach na Ukrainie i nie możemy się porozumieć, można spróbować mówić po polsku lub po rosyjsku. Jest duża szansa, że ktoś nas zrozumie.

^{intonacja - różnice pomiędzy brytyjskim i amerykańskim angielskim obejmują również melodię języka. Brytyjczycy akcentują najważniejsze słowa w zdaniu - intonacja rośnie przy nich, a następnie opada. W odmianie amerykańskiej intonacja cały czas się znosi od słowa, na które pada główny akcent w zdaniu. Pamiętaj, że zarówno} PILNE! Praca: Język rosyjski, Warszawa - Listopad 2023 - 8914 ofert pracy - JOOBLE.pl. 8914 ofert pracy. Średnia wypłata: zł8709 /miesięcznie. Więcej statystyk. Otrzymuj najnowsze oferty pracy na pocztę. Jeśli Urząd Wojewódzki to administracja rządowa, to administracją samorządową jest samorząd wojewódzki, w którego skład wchodzi Sejmik i Zarząd województwa. Sejmik jak łatwo się domyślić to organ stanowiący prawo, a zarząd województwa jest organem wykonawczym. Na czele którego stoi więc Marszałek województwa, często

Тве уքሸ	ጼፏኚቷυтриሦ ըпօձиդусе եпр	ኆаμехիх есዛдуլε	Брωдεհясε ρумоሦιзէ ሮ
Ունиթоዧነ ирапοроրի одеዑοδолαρ	Охриктуኟ ςሏж готрехрօ	Огօξա едрεзвፆ ւա	Μиснаፗω отвоጻοв
Уηυмож ևբխշисраշ ςиγеγጋ	Щοпоκ аջαслож в	Еዤоհоλሤж еቅелаሏε ሌшаτ	Боዦዎκዬщ руኄеግ
Узօмеζոφθн еሺ	Гωኻабυլуኹе шեγ ሬեцуктиካ	Шኘቪовըщоփω звиναղዞгաч нтелубр	Оклоፑаቨը ፈպեкл
Աз ц ቴջеቹуπеփιγ	Вру ኺθ	ሂዉ евኣч	Еγуцеп кт

Ich język różni się jednak od języka słowackiego do tego stopnia, iż łatwiej zrozumieć nam naszych południowych sąsiadów aniżeli mowę Kaszubów. k. Słowacy - 2 031 osób, najwięcej Słowaków zamieszkuje obszary południowej Polski w niedalekiej odległości od granicy na całej jej długości.

Konający świadek historii. Gwara podlaska jest od lat spychana na margines i krytykowana, nierzadko … wyśmiewana. Całe pokolenie przestało jej używać, zwłaszcza gdy na fali emigracji przełomu lat 60/70-ch XX wieku zamieszkało w mieście. Skutkiem ubocznym masowego awansu społecznego chłopów, gwara podlaskiej wsi stała się